Mjeshtër Muhammed Riza Hekimi

 

Bazuar në parimin se ‘Që njerëzit ta njohin Allahun dhe ta adhurojnë Atë, duhet të plotësohen nevojat e tyre në këtë botë’, është thënë se varfëria është e afërt me kufrin (mosbesimin). Nga ana tjetër, shohim se njerëzit në çdo kohë dhe në çdo vend ndahen në dy grupe: ata që kanë pushtet dhe pasuri, dhe të privuarit. Në krahasim me ata që kanë pushtet dhe pasuri, numri i të varfërve në shoqëri është më i madh. Pa përjashtim, të gjithë njerëzit duhet të lëvizin drejt përsosmërisë së tyre njerëzore. Mirëpo, në këtë rast, cilat janë detyrat e të privuarve? Pra, cilat janë përgjegjësitë e atyre që, për shkak të privimit, varfërisë dhe mungesës, nuk mund të ecin përpara në rrugën e përsosmërisë njerëzore apo nuk mund të përparojnë siç duhet? Dhe cilat janë detyrat e të tjerëve; të udhëheqësve, dijetarëve dhe të pasurve ndaj tyre?

Këtu jemi dëshmitarë se Allahu, i mëshirshmi, ka dërguar profetët për të zbatuar 'drejtësinë' dhe 'kıst-in' (barazinë). Ajeti 25 i sures Hadid është urdhri më i hershëm që mbron të varfrit. Sepse të pasurit dhe të fuqishmit janë ata që kanë arritur atë që dëshirojnë. "Këta nuk kanë nevojë për zbatimin e drejtësisë. Madje, mund të dëmtohen prej saj. Sepse me zbatimin e drejtësisë, pasuritë dhe mundësitë që ata kanë marrë dhe kanë uzurpuar nga shtresa e privuar e shoqërisë (sipas haditheve të besueshme) do t’u merren dhe do t’u kthehen të varfërve që janë pronarët e vërtetë të tyre. Sipas haditheve të transmetuara nga i Dërguari i Allahut (s.a.a) dhe Imamët (a.s), “pasuria dhe furnizimi që u nevojitet të varfërve për të vazhduar jetën e tyre gjendet në pasuritë e të pasurve dhe të fuqishmëve”. Këto të drejta nuk u kanë arritur atyre (të varfërve), dhe pikërisht për shkak të kësaj padrejtësie dhe uzurpimi, shumica e njerëzve jetojnë në varfëri.

Prandaj, çdo lëvizje reformiste (madje edhe ajo që nuk është revolucionare) duhet të fillojë së pari me eliminimin e problemeve të mëdha si varfëria, mungesa dhe nevoja, të cilat janë pengesa kryesore për arritjen e përsosmërisë njerëzore, dhe vetëm pasi të jenë zgjidhur këto probleme, mund të merremi me çështje të tjera. Sepse asnjë punë nuk është më e rëndësishme se kjo. Madje, Allahu i Lartësuar thekson se dërgimi i Pejgamberëve ka qenë për këtë qëllim.

Nuk ka vlerë asnjë lëvizje, reformë ose revolucion që realizohet pa u zbatuar drejtësia në shoqëri. Sepse këto lëvizje nuk janë në përputhje me rrugën e Pejgamberëve dhe Imamëve të Pafajshëm. Prandaj, këto janë lëvizje që nuk përmbajnë as kënaqësinë hyjnore.

Imami Ali (a.s) thotë: “Në sytë e mi, të varfrit janë të nderuar ndërsa të fortët janë të dobët. Unë do t’ua marr të drejtat e të varfërve, edhe nëse ato ndodhen në fytin e të fortëve."

Duhet të dihet se zbatueshmërija e drejtësisë nuk është një gjë e thjeshtë dhe e lehtë. Nuk duhet ta bëjmë brezin e ri të dëshpërohet nga feja dhe aftësia e saj për të zbatuar drejtësinë.  Imami Sadiku (a.s) në lidhje me këtë thotë: “Nëse zbatohet drejtësia, nuk do të mbetet asnjë të varfër midis njerëzve.”

Duhet të dihet mirë se, nëse ne jemi mbështetës të Ehlibejtit dhe flasim me sinqeritet në këtë drejtim, nuk duhet të ketë asnjë të varfër në shoqëri, madje as në një fshat të largët. Nëse në një shoqëri ka të varfër dhe në nevojë, atëherë ajo shoqëri nuk është një shoqëri që i përmbahet mësimeve dhe parimeve islame. Këtu, fjalët e Imamit Ali (a.s) që thotë: “Sot, në qytetin Kufe që unë e kam ndërtuar shtetin islamik, nuk ka asnjë person pa punë, pa shtëpi dhe strehim, dhe asnjë që është privuar nga mirëqenia” (al-Hayat, vëllimi 6), tregon këtë të vërtetë. Imami Ali (a.s), udhëhoqi shoqërinë si një udhëheqës islam, Ai nuk e udhëhoqi shoqërinë thjesht si një Imam i Pafajshëm, por si një udhëheqës i një shteti islamik.

Prandaj, mos bëni demagogji dhe mos thoni “Po, ai ishte Aliu”. Malik Ashtari nuk ishte Aliu (a.s). Çdo gjë që është përmendur në “Besëlidhjen e Malik Ashtar” është një matës për shtetin islam. Ky dokument përfshin menaxhimin, ekonominë, gjyqësorin dhe çdo çështje tjetër administrative. Sipas kësaj besëlidhjeje, asnjë sistem shtetëror dhe ekonomik që nuk ruan dinjitetin e njerëzve dhe nuk siguron mjetet për jetesë nuk mund të jetë një sistem kuranor, islamik apo alevit.

Nëse drejtësia zbatohet në shoqëritë njerëzore, njerëzit zhvillohen nga ana kulturore. Një shoqëri që është në proces zhvillimi ka edhe kërkesat e saj. Një shoqëri e tillë nuk e pranon çdo lloj sistemi ekonomik, gjyqësor apo administrativ. Jo çdo tregtar mund ta vendosë çmimin sipas dëshirës dhe jo të gjithë mund të veprojnë si të dojnë... Anëtarët e shoqërisë mund të jenë fetarë, por kjo nuk do të thotë se ata janë të ndërgjegjshëm dhe të vetëdijshëm mjaftueshëm. Karakteristika e një shoqërie të vetëdijshme fshihet në kërkesat e saj. Imami Ali (a.s), në Nehxh’ul Belaga dhe në fjalë të tjera të transmetuara, e inkurajon shoqërinë që të tregojë personalitet përballë pushtetit dhe këshillon ruajtjen e dinjitetit njerëzor. Me fjalë të shkurtra dhe precize, ai e përshkruan shtetin islam si një “sistem ku zbatohet drejtësia”, dhe shoqërinë islame si një “shoqëri ku drejtësia vihet në zbatim”.

Të rinjtë e çmuar të sotëm dhe të së ardhmes duhet të njihen me standardet islame dhe t'i përvetësojnë ato si kritere. Nëse shohin diçka në kundërshtim me këto standarde, nuk duhet të fajësojnë rregullat islame, por udhëheqësit. Sepse dispozitat e fesë janë rregullat më gjithëpërfshirëse për lumturinë e individit dhe të shoqërisë.

Të rinjtë duhet ta dinë se individët janë të ndryshëm nga feja dhe feja është e ndryshme nga individët. Sot, imperializmi global dhe zgjatimet e tij të brendshme kanë filluar një luftë kundër fesë, ashtu siç kanë nisur edhe një luftë për të mbjellë farat e dyshimit në mendjet e të rinjve. Të rinjtë duhet ta kuptojnë se ne jemi në kohën e fundit. Në këtë periudhë, të jetosh sipas fesë, veçanërisht në nivel të pushtetit dhe forcës, është shumë e vështirë. Por, pavarësisht gjithçkaje, ruajtja e fesë dhe e besimit është një detyrë për të arritur lumturinë në këtë botë dhe në botën tjetër. Duhet të jemi shumë të kujdesshëm. Sepse çdo gjë me vlerë është e vështirë për t’u mbrojtur.

Burimi : Medya Şafak