Me përfundimin e luftës midis Hamasit dhe Izraelit në Gaza, zyrtarët izraelitë tani po përqendrohen në frontin verior dhe kufirin libanez. Sulmet intensive të ushtrisë izraelite në Libanin jugor në javët e fundit kanë nxitur spekulime se një konflikt i ri midis Hezbollahut dhe Tel Avivit është i mundshëm.

Prova për aventura të mundshme të Izraelit

Ndërsa ende nuk është marrë asnjë vendim zyrtar nga Izraeli, provat në terren sugjerojnë se zhvillime të mëdha në frontin verior janë të mundshme në të ardhmen e afërt.

Në këtë kontekst, Ministri Izraelit i Mbrojtjes, Yisrael Katz, vizitoi kufijtë libanezë të hënën, i shoqëruar nga Ambasadorja e SHBA-së në Liban, Morgan Ortagus. Sipas mediave izraelite, qëllimi i vizitës ishte monitorimi i aktiviteteve të Hezbollahut.

Burime izraelite raportuan gjithashtu se Izraeli ka kërkuar vazhdimisht leje nga SHBA-ja për sulme ajrore periodike brenda Libanit, duke demonstruar koordinim të ngushtë midis dy aleatëve në këtë front.

Ky zhvillim vjen pas një raporti të kohëve të fundit nga stacioni televiziv Kan i Izraelit, i cili zbuloi se oficerët amerikanë janë të stacionuar në selinë e Komandës Veriore në Safed dhe po mbikëqyrin drejtpërdrejt operacionet ushtarake kundër Libanit.

Ndërkohë, ushtria izraelite ka nisur ushtrime në shkallë të gjerë në rajonin e Galilesë së Epërme. Dronët izraelitë po kryejnë sulme pothuajse të përditshme në territorin libanez, duke synuar individë që Tel Avivi i identifikon si anëtarë të Hezbollahut. Megjithatë, provat në terren sugjerojnë se një pjesë e konsiderueshme e viktimave janë civilë.

Për disa vëzhgues, këto veprime përshkallëzuese sinjalizojnë një përshkallëzim gradual në një luftë më të gjerë. Megjithatë, veprimi i Izraelit mund të interpretohet edhe nga një perspektivë tjetër.

Pse luftimi i Hezbollahut nuk është i lehtë për Tel Avivin?

Ndërsa kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu dhe ministrat e tij të kabinetit të linjës së ashpër besojnë se me fundin e luftës në Gaza, ka ardhur koha për t'i dhënë Hezbollahut goditjen përfundimtare, realiteti është se një luftë e ringjallur është shumë e vështirë për Izraelin për ta duruar.

Arsyeja e pare është se ushtria izraelite është e rraskapitur pas dy vitesh luftimesh në Gaza dhe është e paaftë të luftojë një luftë tjetër.

Mediat izraelite raportojnë se dhjetëra mijëra ushtarë izraelitë po refuzojnë të kthehen në vijën e frontit. Në të njëjtën kohë, protestat në rritje të qytetarëve izraelitë kundër rifillimit të armiqësive nxjerrin në pah lodhjen dhe frustrimin në rritje të luftës brenda shoqërisë izraelite për shkak të konfliktit të zgjatur dhe të përsëritur. Të rraskapitur nga kostot njerëzore dhe ekonomike, njerëzit që jetojnë në territoret e pushtuara po kërkojnë një fund të përhershëm të konfliktit.

Kjo situatë i paraqet Netanyahut dhe konservatorëve të tjerë, pavarësisht qëndrimit të tyre madhështor, përballë sfidave serioze. Çdo aventurë e re ushtarake rrezikon të shkaktojë një krizë të re politike brenda Izraelit dhe të destabilizojë më tej bazën e tij politike dhe ushtarake.

Perceptimi në rritje i publikut për gatishmërinë e Hezbollahut për një luftë të re e përkeqëson më tej këtë situatë. Ndërsa Tel Avivi pretendon se ka shkatërruar një pjesë të konsiderueshme të infrastrukturës ushtarake të lëvizjes së rezistencës, inteligjenca tregon se Hezbollahu e ka kaluar vitin e kaluar duke u ristrukturuar dhe modernizuar në mënyrë aktive.

Lëvizja u kap në befasi në fazat e hershme të konfliktit vitin e kaluar dhe pësoi goditje të rënda me vrasjet e synuara të disa komandantëve të lartë, përfshirë Sekretarin e Përgjithshëm Sejjid Hassan Nasrallah dhe zëvendësin e tij, Hashim Safi al-Din. Megjithatë, gradualisht e rifitoi iniciativën në fushën e betejës. Me sulme të sakta me raketa dhe raketa që i shkaktuan humbje të konsiderueshme ushtrisë izraelite, Hezbollahu në fund ia doli të tërhiqej dhe ta detyronte regjimin të pranonte një armëpushim.

Hezbollahu tani i ka adresuar dobësitë e veta, ka rindërtuar strukturën e vet organizative dhe është në gjendje t'i përgjigjet me forcë çdo kërcënimi. Në një intervistë me Al-Manar, udhëheqësi i Hezbollahut, Shejh Naim Kasim, tha: "Pavarësisht humbjeve njerëzore, rezistenca është ringjallur dhe Hezbollahu është gati për çdo skenar. Në rast lufte, ne do ta mbrojmë territorin libanez deri në njeriun e fundit".

Udhëheqësit izraelitë mund të besojnë se përshkallëzimi i sulmeve ndaj Libanit dhe avancimi drejt lumit Litani do t'u lejojë atyre të pushtojnë territore të reja dhe të sigurojnë kufijtë e tyre veriorë. Megjithatë, deklaratat e fundit të Shejh Naim Kasim zbulojnë se kjo është një fantazi e rrezikshme. Hezbollahu e ka bërë të qartë se forcat e rezistencës nuk do ta lejojnë kurrë regjimin pushtues të hyjë në Liban dhe janë të gatshme të përballen me çdo kërcënim.

Mësimet e çerek shekullit të kaluar shërbejnë gjithashtu si një paralajmërim: çdo përpjekje për pushtim tokësor nga forcat izraelite historikisht e ka forcuar Hezbollahun dhe ka rritur fuqinë dhe popullaritetin e tij brenda shoqërisë libaneze.

Për më tepër, nuk ka asnjë garanci se ushtria izraelite do të fitojë një luftë tjetër. Pas dy vitesh lufte të përgjithshme në Gaza, ushtria izraelite, duke përdorur të gjitha mjetet në dispozicion, përfshirë taktikat e dënuara gjerësisht si të paligjshme sipas ligjit ndërkombëtar, nuk ka arritur të çarmatosë ose shkatërrojë Hamasin. Në fund të fundit, është detyruar të negociojë për të arritur një zgjidhje.

Fuqia ushtarake e Hamasit është e pakrahasueshme me atë të Hezbollahut, një forcë shumë e organizuar e armatosur me dhjetëra mijëra raketa të drejtuara me precizion dhe dronë të përparuar. Me përvojën e hidhur të disfatës poshtëruese në Gaza të freskët në mendjet e tyre, një operacion i ngjashëm në Liban do të ishte shumë më i vështirë për ushtrinë pushtuese izraelite.

Një faktor kritik ndërlikues është divergjenca e dukshme midis nxitjes së luftës së Netanyahut dhe axhendës së planit të paqes të Presidentit të SHBA-së Donald Trump. Ndërsa Trump padyshim ndan qëllimin përfundimtar të shkatërrimit të Hezbollahut dhe aktualisht po bën presion mbi qeverinë libaneze për të çarmatosur lëvizjen, ai duket se nuk është i gatshëm të lejojë lëvizjen e rrezikshme të Netanyahut, një lëvizje që shumë e shohin si më të shqetësuar për mbijetesën politike të Kryeministrit sesa për sigurinë izraelite.

Duke punuar për të shpëtuar Tel Avivin nga humnera e Gazës pa dhënë një fitore të prekshme strategjike, Trump ka të ngjarë të ngurrojë të lejojë Netanyahun ta tërheqë Izraelin në një krizë të re dhe më të paparashikueshme.

Presidenti i SHBA-së, në një fushatë të zhurmshme dhe të zhurmshme në Sharm el-Sheikh, e paraqiti planin e tij të armëpushimit prej 20 pikash në Gaza si "paqe" për Palestinën dhe rajonin. Megjithatë, nëse shpërthen një luftë e re në Liban, të gjitha përpjekjet e tij do të jenë të kota, pasi kjo iniciativë diplomatike është tashmë në prag të kolapsit dhe Netanyahu vazhdon të shkelë Marrëveshjen e Sharm el-Sheikh. Trump ka dërguar përfaqësuesit e tij në Izrael në ditët e fundit për të shpëtuar marrëveshjen. Në fund të fundit, deklarata e Sharm el-Sheikh, e parë nga administrata amerikane si një paralajmërues i rifillimit të procesit të normalizimit arabo-izraelit, mund të shembet, duke prishur të gjithë ekuacionin politik të Uashingtonit.

Një faktor tjetër kritik që mund ta dekurajojë Izraelin nga ndërmarrja e një aventure ushtarake në Liban është përgjigja e mundshme e Iranit ndaj çdo sulmi ndaj Libanit. Në konfliktet e mëparshme midis Hezbollahut dhe Izraelit, Teherani shmangu ndërhyrjen e drejtpërdrejtë. Megjithatë, ekuacioni ka ndryshuar rrënjësisht. Dy kundërshtarët u angazhuan në konflikt të drejtpërdrejtë për 12 ditë gjatë armëpushimit në Liban, duke rivizatuar ndjeshëm kufijtë e konfliktit.

Për më tepër, me aktivizimin e mekanizmit të kundërsulmit të JCPOA-s kundër Iranit nga Perëndimi dhe mjedisin ndërkombëtar gjithnjë e më kompleks, rreziqet e një konflikti midis Iranit dhe Perëndimit janë rritur dhe shumë kufizime të mëparshme janë hequr. Prandaj, mundësia që Teherani të mund të angazhohet drejtpërdrejt në një luftë të re dhe të nisë sulme vendimtare me raketa dhe dronë kundër objektivave izraelite nuk mund të përjashtohet më.

Për më tepër, sulmi i fundit i Izraelit ndaj Katarit ka forcuar pa dashje frontin anti-Izrael midis vendeve arabe, duke i afruar ato më shumë me Iranin. Nëse konflikti në Liban përshkallëzohet, kjo dinamikë mund të shkaktojë një përgjigje rajonale shumë më të gjerë dhe më të unifikuar kundër Tel Avivit.

Duke pasur parasysh këta faktorë, një operacion i ri ushtarak nga Tel Avivi jo vetëm që do të shkaktonte kosto të konsiderueshme të brendshme dhe ushtarake, por gjithashtu mund të mobilizonte një koalicion të gjerë rajonal kundër tij, me implikime të thella politike dhe sigurie për regjimin e Tel Avivit.

Si pasojë, qëllimi i Izraelit në kërcënimin e Hezbollahut është të pengojë rindërtimin e Libanit dhe të sigurojë zhvendosjen e vazhdueshme të njerëzve, duke i bërë zonat e dëmtuara të pabanueshme. Në javët e fundit, ushtria izraelite ka sulmuar vazhdimisht vendet e ndërtimit dhe fabrikat e çimentos nën pretekstin e pranisë së anëtarëve të Hezbollahut.

Tel Avivi synon të sigurojë sigurinë e territoreve të pushtuara dhe ta mbajë Hezbollahun nën mbikëqyrje duke i pastruar këto zona nga banorët. Megjithatë, dekada përvojë kanë vërtetuar se çdo sulm izraelit ka të ngjarë të dështojë dhe rezistenca libaneze do të triumfojë përsëri.

Burimi : Al-Waght