Surprizat e reja të Iranit për armikun

Më 20 shtator, Sergey Shoigu vizitoi një ekspozitë të organizuar nga Forcat Hapësinore Ajrore të Iranit dhe Korpusi i Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) në Teheran. Ministria ruse e Mbrojtjes raportoi se ministri "ka ekzaminuar nga afër raketat, dronët dhe sistemet e mbrojtjes ajrore të prodhuara nga Irani". U tha se në ekspozitë u ekspozuan modelet më të fundit të mjeteve ajrore pa pilot të prodhimit iranian, raketat e përdorura në forcat ajrore dhe hapësinore iraniane, veçanërisht sistemet e raketave taktike dhe raketat balistike me rreze të gjatë dhe të mesme. Ekspozita përfshinte gjithashtu edhe dronët e kapur të prodhuar nga Amerika.

Por më interesantja prej tyre ishte shpikja e fundit iraniane, e cila në Shtetet e Bashkuara u quajt "Raketa 358" dhe "Sistemi i çuditshëm i mbrojtjes ajrore iraniane që pret në qiell". Edhe pse ushtria amerikane kapi për herë të parë "raketën 358" në vitin 2019, inxhinierët perëndimorë ende nuk e kuptojnë strukturën e saj dhe as ku saktësisht përdoret ajo. Deri atëherë, Irani kishte mohuar çdo përfshirje në këtë produkt. Ushtria amerikane më parë kishte raportuar se raketa ka një sistem udhëzimi satelitor të navigimit inercial, një xhiroskop vertikal, sensorë infra të kuqe dhe një sistem udhëzimi që e bën pajisjen të ngjashme si me një raketë ashtu edhe me një dron.

Gjëja më interesante në këtë ngjarje është se metoda e përdorimit është e njohur vetëm për Iranin dhe ndoshta tani Rusinë.

Pentagoni pohon se 358 u lëshua nga toka duke përdorur një përforcues të fortë rakete që u rrëzua pas djegies. Raketa më pas kalon në një sistem shtytës me frymëmarrje ajrore, ndoshta si një turbojet i vogël, i ngjashëm me raketat konvencionale të lundrimit me bazë tokësore ose kundër anijeve. Por, hallka e sensorit infra të kuqe është më e ngjashme me njësitë e gjetura në raketat tokë-ajër dhe ajër-ajër të përdorura në distancë të afërt me objektivin. Raketat e tilla zakonisht nuk rrijnë pezull dhe fluturojnë me shpejtësi shumë më të larta se sa mund të arrihet me një sistem tipik shtytës me frymëmarrje ajrore. Në vitin 2020, u raportua se "raketa 358" ishte projektuar për të fluturuar në një vend të caktuar me shpejtësi të ulët dhe më pas të qëndronte atje derisa të mbaronte karburanti. Sipas lajmeve të bazuara në zyrtarë të paidentifikuar ushtarakë amerikanë për The New York Times, "Arma fluturon në formën 'tetë' dhe fillon të kërkojë objektivat e saj", por ende nuk dihet saktësisht se si raketa e dronit i gjen objektivat e saj. Kjo është arsyeja pse qeveria amerikane prej kohësh i ka vlerësuar "raketat 358" si armë mjaft të pazakonta të mbrojtjes ajrore.

Për më tepër, përdorimi i "raketave 358" nuk kërkon infrastrukturë të veçantë apo fonde shtesë. Kur arma u zbulua në Irak në vitin 2021, nuk kishte asgjë tjetër pranë, përveç një grumbulli hiri dhe lëshuesit, i cili përbëhej nga një shinë e thjeshtë. Sergey Shoigu-së iu tregua një formë pak më komplekse e kësaj arme: shina lëshimi më të qëndrueshme të montuara në anën e pasme të një kamioni të zakonshëm. Kjo gjë zvogëlon mundësinë për t'u shënjestruar dhe mundëson manovrim gjatë transportit si dhe zjarr të shpejtë gjatë nisjes. Një kamion civil mund të lëshojë 15 mjete ajrore pa pilot në të njëjtën kohë. Ekziston edhe një model i çmontuar dhe i përshtatshëm për luftë “partizane” (guerrile). Ky version është ndoshta diçka me të cilën ata dolën për Jemenin dhe Irakun. Një avantazh tjetër i rëndësishëm është kostoja e ulët e produktit dhe mundësia e prodhimit të shpejtë masiv.