Pesë tregues tregojnë se një sulm në shkallë të gjerë izraelit ndaj Libanit është i afërt? Çfarë surprizash po përgatit Hezbollahu? Pse ambasadori amerikan Tom Barrack përmendi vrasjen e 300 ushtarëve amerikanë dhe francezë në Bejrut në vitin 1983?

Ka shenja të shumta që shteti pushtues i Izraelit po përgatitet të nisë një sulm në shkallë të gjerë kundër Hezbollahut në Liban në ditët në vijim, me mbështetjen e SHBA-së. Megjithatë, çmimi që do të paguajë shteti pushtues do të jetë jashtëzakonisht i lartë dhe mund të jetë edhe më i madh se humbja në luftën e korrikut 2006.

Së pari: Deklaratat e kryeministrit libanez Nawaf Salam të enjten pas një takimi të papritur me gjeneralin amerikan Joseph Clearfield, kryetar i komitetit të monitorimit të armëpushimit në Liban: "Libani është i vendosur të përfundojë procesin e kufizimit të armëve (çarmatimi i Hezbollahut) në jug të lumit Litani deri në fund të këtij viti."

Së dyti: Ambasadori amerikan në Liban Tom Barrack theksoi se ka ardhur koha për të rivendosur sovranitetin e Libanit. Nëse Hezbollahu nuk çarmatoset dhe qeveria vazhdon të lëkundet në përmbushjen e angazhimeve të saj për të çarmatosur Hezbollahun dhe për ta mbajtur atë në duart e shtetit, Izraeli mund të nisë veprime ushtarake të njëanshme. Barrack vuri në dukje se 241 marinsat amerikanë dhe 58 ushtarë francezë u vranë në një sulm vetëvrasës me bombë në një kazermë të marinsave amerikanë dhe në selinë e një force shumëkombëshe franceze në Liban.

Së treti: Ushtria izraelite kreu ushtrime intensive në Libanin jugor, duke simuluar sulmet tokësore, detare dhe ajrore të Izraelit në Liban.

Së katërti: Rritja e migrimit nga periferitë jugore të Bejrutit, një fortesë e Hezbollahut, në rajonet veriore dhe verilindore, që besohet të jenë të sigurta.

Së pesti: Avionët izraelitë të zbulimit kanë intensifikuar kontrollin e tyre të hapësirës ajrore libaneze pothuajse 24 orë në ditë, dhe rrjedhjet e informacionit tregojnë se këta avionë dhe dronë izraelitë mund të synojnë infrastrukturën libaneze, veçanërisht Aeroportin e Bejrutit, portin dhe stacionet e energjisë dhe ujit.

Këto kërcënime dhe presioni i Izraelit mbi Libanin dhe qeverinë e tij janë në përputhje me raportet e fundit të lajmeve nga gjeneralët izraelitë. Këto raporte konfirmojnë se Hezbollahu po rifiton me shpejtësi forcën e tij ushtarake dhe organizative, dhe në veçanti, aftësinë e tij për të prodhuar versione më të sakta të raketave që zotëronte para sulmit të fundit izraelit. Një burim libanez e konfirmoi këtë fakt dhe raportoi, pa dhënë hollësi, se surpriza e pritur mund të jetë lëshimi nga Hezbollahu i raketave supersonike dhe kokave luftarake më të përparuara dhe me fragmentim të rëndë.

Sekretari i Përgjithshëm i Hezbollahut, Sheikh Naim Qassem, i ka trajtuar këto realitete në fjalimet e fundit, duke deklaruar se Hezbollahu po rimëkëmbet dhe do të përgjigjet me forcë nëse Izraeli nis një sulm në shkallë të gjerë ndaj Libanit. Qassem shtoi se armët e rezistencës janë të dizajnuara për të kundërshtuar agresionin izraelit, jo për t'u përdorur në punët e brendshme të Libanit. Ato janë pjesë e forcës së Libanit dhe kushdo që mendon se tërheqja e tyre do ta zgjidhë problemin po bën një gabim të rëndë.

Qëllimi kryesor i kësaj vizite zyrtare të nivelit të lartë në shtetin e pushtuar nga ky delegacion i madh amerikan, i përbërë nga Zëvendëspresidenti Pence, Sekretari i Shtetit Rubio, Përfaqësuesi Special i Trump për Lindjen e Mesme Whitlock dhe dhëndri i Presidentit Jared Kushner, nuk është ndalimi i sulmeve izraelite në Rripin e Gazës dhe dhënia fund e armëpushimit, por përkundrazi përgatitja dhe bërja e rregullimeve të nevojshme për një sulm izraelito-amerikan ndaj Iranit dhe aleatëve të tij në Liban dhe Jemen.

Izraeli ka pësuar dy disfata poshtëruese në Liban: së pari në vitin 2000, kur u tërhoq në mënyrë të njëanshme nga jugu për të zvogëluar humbjet, dhe së dyti në luftën e korrikut 2006. Ajo që është e sigurt është se një disfatë e tretë është në rrugë e sipër. Ata që nuk arritën të arrinin qëllimet e agresionit të tyre dyvjeçar në Gaza nuk do të jenë në gjendje të fitojnë në Liban. Ne nuk besojmë se as Libani dhe as Irani do të lihen vetëm në terren. Epoka e durimit strategjik dhe vetëkontrollit mund të ketë mbaruar, ndoshta në mënyrë të pakthyeshme. Duke u kthyer te deklaratat e fundit të bëra nga z. Ali Khamenei tre ditë më parë, përmban shumë gjëra që konfirmojnë atë që kemi thënë…